کربوکسی تراپی چیست؟

کربوکسی تراپی به عنوان درمان با دی اکسید کربن یا کربوکرنوتراپی (carbocrenotherapy) نیز شناخته می شود. کربوکسی تراپی، تزریق داخل پوستی و یا زیر جلدی دی اکسید کربن خالص شده استریل، به قسمت های مختلف بدن، برای اهداف درمانی تعریف می شود. روش درمانی کربوکسی تراپی یک روش کم تهاجمی ایمن در نظر گرفته می شود. این درمان برای جوان سازی، ترمیم و بازسازی پوست استفاده می شود.

تاریخچه کربوکسی تراپی

کاربرد دی اکسید کربن سابقه طولانی در پزشکی و آب درمانی دارد. در زمان های قدیم از این گاز در ترکیب با سولفید هیدروژن برای حمام کردن استفاده می شد. در سال 1720، برای اولین بار، کاربرد درمانی هدفمند دی اکسید کربن تصفیه شده در آلمان آغاز شد. با توجه به توسعه فن آوری های جدید، استفاده موضعی از CO₂ با تزریق مستقیم به بافت زیر جلدی جایگزین شد. که منجر به نتایج سریعتر و بهتر شد.

از سال 1932، تزریق دی اکسید کربن به صورت درمانی در بالنئوتراپی (balneotherapy) عمدتاً برای درمان بیماری‌های مفصلی، گردش خون تغییر یافته اندام‌های تحتانی در بیماری‌های ایسکمیک، بیماری های پوستی در بیماران دیابتی، بیماری‌های عروقی سیستمیک و بیماری‌های قلبی استفاده می‌شد.

در سال 1995، اصطلاح “کربوکسی تراپی” توسط لوئیجی پاراسونی (Luigi Parassoni) در شانزدهمین نشست ملی انجمن پزشکی زیبایی ایتالیا معرفی شد. برای اولین بار، در سال 2004، تزریق زیرجلدی CO₂ به عنوان یک روش موثر جایگزین در ارتباط با روش های لیپوساکشن در درمان چاقی موضعی و بی نظمی های پوستی معرفی شد. از آن زمان، کربوکسی تراپی به طور مکرر در درمان انواع مختلف لیپودیستروفی ها و همچنین در پزشکی زیبایی به کار گرفته شده است.

مکانیزم کربوکسی تراپی

ترکیب دی اکسید کربن با مولکول های آب در بافت ها منجر به تشکیل اسید کربنیک در عرض 1 تا 3 دقیقه می شود. با کاهش pH و متعاقب آن اثر بور(Bohr effect)، پیوند بین هموگلوبین و اکسیژن ضعیف می‌شود و منجر به افزایش آزادسازی اکسیژن می‌شود.

روش های استفاده از کربوکسی تراپی

کربوکسی تراپی را می توان به 2 روش انجام داد که عبارتند از:

تزریق مداوم: در این روش مقدار از پیش تعریف شده CO₂ به تدریج به درم و ساختار عمیق تر با توجه به محل وضعیت پاتولوژیک تزریق می شود. مدت زمان طولانی تر تزریق و خطر حرکت ناخواسته سوزن وارد شده از معایب این روش است.

تزریق بولوس: در این روش، CO₂ در دوزهای بولوس از پیش تعریف شده خاصی تزریق می شود. زمان کمتر و انطباق بهتر توسط بیماران، به ویژه در درمان نقاط وسیع یا حساس، از مزایای این روش است.

تزریق داخل جلدی و داخل جلدی CO₂ برای لیفت پوست بخصوص در مواردی که دارای عیوب و ظاهر ناهموار هستند استفاده می شود. به همین دلیل، سوزن با زاویه 15 تا 30 درجه وارد می شود. برای تزریق زیر جلدی (زیر پوستی) CO₂ ، وارد کردن عمیق‌تر سوزن با زاویه 45 درجه بهینه است. برای هدف قرار دادن رسوبات داخل عضلانی یا چربی، CO₂ عمود بر پوست در زاویه 90 درجه تزریق می شود.

سوزن های مورد استفاده برای کربوکسی تراپی، سوزن های مزوتراپی 30G  هستند که طول آن بر اساس هدف استفاده انتخاب می شود. در موارد شلی پوست، ترک‌های پوستی و سلولیت در ناحیه شکم و زانو، سوزن به اندازه 12 تا 13 میلی‌متر توصیه می‌شود. برای درمان در صورت، پشت دست، گردن، هیپرپیگمنتاسیون اطراف چشم و چین و چروک، و اسکارهای آتروفیک، سوزن توصیه شده 4 تا 6 میلی متر است.

کاربرد کربوکسی تراپی

اثر اتساع عروق و سازماندهی مجدد کلاژن داخل پوستی ناشی از کربوکسی تراپی دارای مزایایی در درماتولوژی زیبایی است. اثرات کربوکسی تراپی را در مراحل اولیه، معمولاً پس از دو جلسه درمانی یا بیش از 7 تا 14 روز، می تون دید. در ادامه، برخی از مهم ترین کاربردهای این کربوکسی تراپی در پوست درمان را خلاصه کرده ایم.

1. جوانسازی پوست

2. درمان آلوپسیا، آلوپسی آره آتا، آلوپسی آندروژنتیک

3. سلولیت

4. ذخایر چربی موضعی

5. درمان استریا (استرچ مارک)

6. هایپرپیگمانتاسیون زیر چشمی

7. درمان اسکار

8. درمان لنف ادم (ورم لنفاوی)

9. درمان پسوریازیس

10. درمان ویتیلیگو

کپی برداری از مطالب این سایت با ذکر منبع مجاز می‌باشد.

(برگرفته از کتاب کاربرد لیزر در رفع موهای زائد – شاپ لیزر)